Ντροπιασμένος…

Σήμερα ήταν η τελευταία φορά που πήγα στο γήπεδό μας για φέτος τουλάχιστον, και για του χρόνου θα πρέπει πολλά πράγματα να αλλάξουν.

Ανηφόρησα την Κλεάνθους πατώντας τα τελευταία 100-150 μέτρα πάνω σε σπασμένα μπουκάλια που είχαν πετάξει οπαδοί στην σύγκρουσή τους με τα ΜΑΤ όταν προσπαθούσαν να επιτεθούν στο πούλμαν της αποστολής του ΟΣΦΠ.

Το γήπεδο γεμάτο πριν τις 6. Δεν πα να γράφαμε κι εγώ και άλλοι τις τελευταίες μέρες για το πόσο σημαντικό ήταν να μην έχουμε επεισόδια, την πρώτη γεύση την πήραμε όταν μπήκαν οι ομάδες για ζέσταμα. Ενώ από τα μεγάφωνα μεταδιδόταν έκκληση του Θ. Ζαγοράκη για ήρεμες συνθήκες και προστασία του γηπέδου, το τμήμα αυτό του«λαού του ΠΑΟΚ» τον χαβά του, ο καθένας έριχνε μέσα ότι είχε στα χέρια του. Δεύτερη δόση και παρά την δεύτερη ανακοίνωση «ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Θ. Ζαγοράκης σας καλεί….» με την επίσημη είσοδο των ομάδων, ο ουρανός έβρεχε πλαστικά μπουκάλια, ρολά ταμειακών (ολόκληρα) πυρσοί , φωτοβολίδες, κροτίδες και το ωραίο είναι ότι τα περισσότερα μπουκάλια έπεφταν από την Θ1. Δύο ή τρία κόρνερ κέρδισε ο ΟΣΦΠ από την πλευρά της Θ4 και το τι έπεφτε μέσα δεν λέγεται. Τέλειωσε το ημίχρονο ενός κάκιστου ποδοσφαιρικού θεάματος και στο δεύτερο απεδείχθη ότι την Θ4 την συναγωνιζόταν επάξια η 7 και η 8. Η ομάδα μου ήταν κάκιστη απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που παρέταξε 5-6 αναπληρωματικούς οι οποίοι ήταν καλύτεροι από τους δικούς μας όχι μόνο τους 2-3 αναπληρωματικούς αλλά και από τους πρωτοκλασάτους. Έρχεται κι ο Χούτος να θέλει να γίνει ήρωας και να στερεί το γκολ στην μοναδική ευκαιρία που είχαμε και παρ’ όλο που ο αντίπαλος έπαιζε με 10 ένοιωθα ότι πιθανότερο να δεχθούμε εμείς γκολ παρά να πετύχουμε. Στο τελευταίο δεκάλεπτο πιέσαμε αλλά οι κάφροι φρόντισαν να διακόψουν το παιγνίδι με τα γνωστά. Το κερασάκι ήταν με τη λήξη όταν ένας τσόγλανος κυνήγησε τον Νικοπολίδη ο οποίος με μια ξεγυρισμένη κλωτσιά τον ξάπλωσε και υπο την προστασία του Χαλκιά μπήκε στη φυσούνα.
Αυτά που γίνονται στο γήπεδό μας, δεν γίνονται σε κανένα γήπεδο και δυστυχώς η ΠΑΕ δείχνει ανήμπορη να τα σταματήσει. Αν δεν υπήρχαν τα κολουάρ του στίβου τα αντικείμενα θα έφταναν από τη μία πλάγια γραμμή στην άλλη.
Είμαι από εκείνους που δεν υποστηρίζουν τη νίκη με κάθε μέσο, από εκείνους που δεν ανέχονται τη βία, από εκείνους που ντράπηκαν περισσότερο απ’ όσο λυπήθηκαν για την ήττα.
Όσοι προτίθενται να σχολιάσουν ρωτώντας «Παοκτσής είσαι εσύ;» ας μη κάνουν τον κόπο. Όταν εγώ ήμουν ΠΑΟΚ, πολλοί δεν είχαν γεννηθεί ακόμα.
Σήμερα ντράπηκα