Η Δίκη (μέρος 2ο)

Το πρώτο μέρος εδώ http://yannisayannis.blogspot.com/2009/03/blog-post_20.html
Μέρος δεύτερο
Την πέμπτη μέρα βγήκαν εκτός ενεργείας όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί (πλην του κρατικού) το ίδιο και οι τηλεπικοινωνίες, και την έκτη άρχισαν να μεταδίδονται επιλεκτικά μηνύματα μόνο στις οθόνες αυτών προς τους οποίους απευθυνόταν.

Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται πως οργανώθηκαν όσα ακολούθησαν. Βέβαια όλοι είχαν καταλάβει ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή, κάθε άλλο παρά φάρσα, και είχαν αποφασίσει, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, να υπακούουν στις οδηγίες που έδιναν οι οθόνες. Την έκτη μέρα το μήνυμα ήταν ολημερίς στις οθόνες, μόνο που ήταν συμπληρωμένο: "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» ΣΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ".
Αυτή η τροποποίηση του μηνύματος λειτούργησε ανακουφιστικά για τον κόσμο (άρα δεν έρχεται η συντέλεια) αλλά επέτεινε την ανησυχία σε πολιτικό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, όλοι εξακολούθησαν να υπακούουν στις οδηγίες, αντίδραση δεν υπήρχε ούτε από κάποια Αρχή, ούτε από την Εκκλησία, ούτε από τον Στρατό, κανένας φορέας δεν έβγαλε ανακοινώσεις, όλοι έδειχναν να θεωρούν ότι δεν υπήρχαν περιθώρια αντίστασης στα κελεύσματα και περίμεναν κάτι ουσιαστικό πριν δουν αν μπορούν να κάνουν κάτι.
Την κρίσιμη Δευτέρα το πρωί, η πλατεία μπροστά στο Κοινοβούλιο ήταν κατάμεστη από κόσμο, που ήθελε να ζήσει τις εξελίξεις από όσο πιο κοντά γινόταν, οι πολίτες που είχαν κληθεί ονομαστικά βρισκόταν μπροστά στην είσοδο του κτιρίου, ενώ στις οθόνες ήταν γραμμένο: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. Στο μεταξύ κάποιοι τολμηροί είχαν καταστρέψει τη νύχτα μερικές γιγαντοοθόνες, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα αντίστασης της Δημοκρατίας, αλλά αυτές αντικαταστάθηκαν πριν ξημερώσει. Η μικρή οθόνη στην είσοδο του κτιρίου άρχισε να προβάλει τα ονόματα των πολιτών που είχαν κληθεί αναφέροντας δίπλα στο όνομα και την ιδιότητα με την οποία εισέρχονταν. Πρόεδρος δικαστηρίου, δικαστής, δικαστής, δικαστής, δικαστής. Ένορκος, ένορκος, ένορκος……..ένορκος
Έτσι μπήκαν στο κτίριο και κατέλαβαν τις θέσεις τους στην αίθουσα οι 5 δικαστές και 30 ένορκοι, που κανείς τους δεν είχε την παραμικρή σχέση με δικαστήρια και απονομή δικαιοσύνης. Οι οθόνες εξηγούσαν ότι μια τόσο σπουδαία δίκη δεν ήταν δυνατό να αφεθεί στους χειρισμούς των επαγγελματιών. Δικηγόροι υπεράσπισης δεν είχαν ορισθεί για λόγους οικονομίας χρόνου. Οι κατηγορούμενοι, όλοι τους πρώην, εν ενεργεία (αλλά στην ουσία πρώην πιά) πρωθυπουργοί, υπουργοί, υφυπουργοί, είχαν ήδη καταλάβει τα έδρανα-εδώλια, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχαν δοθεί από τις οθόνες στα σπίτια και στα γραφεία τους. Στα εδώλια που αντιστοιχούσαν στους σχετικά πρόσφατα αποδημήσαντες, είχαν τοποθετηθεί μεγάλες φωτογραφίες τους.

Μια άλλη απόφαση ήταν να μη δικασθούν όσοι είχαν διατελέσει μόνο βουλευτές, γιατί είχε κριθεί ότι μετέχοντες μιας τέτοιας διαδικασίας θα έπαιρναν αξία ενώ ήταν ανάξιοι, θλιβεροί χειροκροτητές, άβουλες μαριονέτες των αρχηγών, το παραπλανητικό ντεκόρ του συστήματος που δικαζόταν.
Έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι οθόνες και εξηγούσαν επίσης οτι δημοσιογράφοι δεν θα παρίσταντο γιατί θα αλλοίωναν τα στοιχεία της δίκης με υπερβολές, ψεύδη και ανακρίβειες. Εξ άλλου η ζωντανή μετάδοση, τους καθιστούσε περιττούς.
Οι οθόνες παρουσίασαν έναν έναν τους παράγοντες της δίκης αναφέροντας και το επάγγελμα του καθενός κι έτσι όλη η χώρα έμαθε ότι οι 5 δικαστές ήταν αγρότης, βιομηχανικός εργάτης, οικοκυρά, δάσκαλος και γιατρός, οι δε 30 ένορκοι (15 άνδρες, 15 γυναίκες) περιλάμβαναν νοσηλευτές, φοιτητές, μικροπωλητές, ποιητές, συνταξιούχους, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, επιστημονικούς ερευνητές, χειρώνακτες επαγγελματίες, ανθρώπους των τεχνών, εκπαιδευτικούς, ανέργους...

η συνέχεια αύριο