Να ακόμα ένας απλός λόγος που οι ελπίδες λιγοστεύουν

Πήγα να πάρω ξηρούς καρπούς από ένα από τα πιο παλιά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, κοντά στο Διοικητήριο.
Δεν είχε κόσμο και κάναμε μια μικρή κουβέντα με αφορμή τα ξερά δαμάσκηνα που τα Γαλλικά είχαν 6ευρώ και τα δικά μας (Σκοπέλου) 14, όπως και τα καρύδια Βουλγαρίας 8 και τα δικά μας (Καστοριάς) 16. Ο μαγαζάτορας μου εξήγησε ότι ο λόγος είναι απλός.
Εμείς δεν κάνουμε τέτοιες δουλειές (μάζεμα σπάσιμο καθάρισμα άπλωμα συσκευασία) και οι ξένοι εργάτες παίρνουν 70 ευρώ μεροκάματο, κόστος που μετακυλίεται στην τελική τιμή. Οι Γάλλοι είναι οργανωμένοι έχουν εγκαταστάσεις, μόνιμο προσωπικό που πληρώνεται με μισθό, ασφάλεια, φόρο, ενώ εδώ κάνουμε δουλειά με ευκαιριακούς εργάτες συνήθως λαθραίους κι έτσι ενώ το προϊόν μας είναι καλύτερο, φτάνει στην αγορά ακριβότερο λόγω της ανοργανωσιάς, του αρπακολισμού και του «δε γαμείς..» Μου έλεγε χαρακτηριστικά, οτι ο προμηθευτής καρυδιών έχει δυο γυιούς που δεν ασχολούνται καθόλου. "Πάρε εργάτες" του λένε, έτσι κι αλλιώς αυτός που θα τα φάει θα τους πληρώσει(!) Όταν έρθει όμως η ώρα που όλοι θα προτιμούν τα ξένα και φτηνότερα, τότε να δούμε τι θα κάνουν την παραγωγή τους...
Κι εγώ επιμένω (ακόμα) ν’ αγοράζω ελληνικά.