Ζούμε σε μια χώρα που διαλύεται

Που λες παιδί μου, ζούμε σε μια χώρα που διαλύεται...

Η ανώτατη παιδεία βρίσκεται στην εντατική, νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, αντιδράσεις, καταλήψεις, χαμένες εξεταστικές, εγκαταστάσεις και εργαστήρια στο έλεος του κάθε διαφωνούντα.
Η υγεία νοσεί βαρύτατα, ελλείψεις, κρεβατιών, ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού, μηχανημάτων, αξιόπιστων και λειτουργικών εγκαταστάσεων
Η αγορά κάνει ότι θέλει. Κανένας δεν μπορεί να ελέγξει τις ανατιμήσεις, την αισχροκέρδεια, την νοθεία, τις υπερτιμολογήσεις, τις πρακτικές των καρτέλ, την ακρίβεια, τις τεχνητές ελλείψεις, τις μονοπωλιακές συμπεριφορές.
Η πολιτική είναι σε διαρκή αφασία. Παρατηρεί απαθώς -«υπάρχει ακρίβεια»- αναρωτιέται βλακωδώς –«πως ζούν με 1000 ευρώ»- διαφωνεί αλλά ψηφίζει νομοσχέδια, – βουλευτές αντάρτες του κώλου - αλλά μόνο στο καφενείο, παραβαίνει τους νόμους που η ίδια ψηφίζει, προκαλεί το κοινωνικό σύνολο χτίζοντας αυθαίρετα (Σουφλιάς, Μαγγίνας και άλλοι πρώην και νυν) νταραβερίζεται με εμπόρους ναρκωτικών (Κεφαλογιάννης), συναναστρέφεται με την οικονομική ολιγαρχία και αδιαφορεί για τον λαό, η συνδικαλιστική ηγεσία προβάρει μελλοντικά υπουργικά κοστούμια.
Το καλοκαίρι έρχεται και δεν έχει γίνει τίποτε προκειμένου να μη καεί η άλλη μισή Ελλάδα, στα τουριστικά μέρη ετοιμάζονται για την καταλήστευση των τουριστών που κάποια στιγμή θα πάψουν να ‘ρχονται, οι ταλαίπωροι φύλακες μουσείων και αρχαιολογικών χώρων θα απεργήσουν ξανά ζητώντας το δίκιο τους και ο τουρίστας που ήρθε από την άλλη μεριά του πλανήτη θα αναρωτιέται γιατί δεν πήρε ένα ντιβιντί της Τσόκλη, του Μαμαλάκη ή του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ να του βγει και πιο φτηνά, στους δρόμους αλωνίζουν τα υπερφορτωμένα και κακοσυντηρημένα φορτηγά και τα «ληγμένα» πούλμαν. Στην Ε.Ο. Αθηνών Θεσσαλονίκης, την μεγαλύτερη της χώρας, δεν υπάρχει ούτε ένας σταθμός ελέγχου βαρέων οχημάτων με μια γεφυροπλάστιγγα, ούτε ένα συνεργείο ελέγχου εμπορευμάτων και συνοδευτικών εγγράφων, από τα τελωνεία εισέρχεται ότι δηλητήριο μπορεί να φανταστεί κανείς, το σύστημα (;) ελέγχου είναι τόσο περίπλοκο που η μια υπηρεσία σκοντάφτει στις αρμοδιότητες πέντε άλλων, η εξωτερική πολιτική προσπαθεί να προωθήσει τα θέματα κάνοντας συμμαχίες με αγορές όπλων, οι «παραδοσιακοί σύμμαχοι» είναι πια εν δυνάμει εχθροί, όλοι ζητάνε κάτι και δεν μπορούμε να κόψουμε το βήχα κανενός, τα νησιά είναι στο έλεος των εφοπλιστών, η Ήπειρος, η Θράκη και η Δυτ. Μακεδονία στο έλεος του Θεού, κανένας δεν ασχολείται σοβαρά με τίποτα, η δημόσια περιουσία περνάει σε χέρια «ικανά», το δημόσιο χρήμα κατασπαταλιέται σε δεξιώσεις, γεύματα, ταξίδια, ανακαινίσεις υπουργείων, αμοιβές ημετέρων, αναθέσεις μελετών για έργα που δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ (υποθαλάσσια Θεσσαλονίκης) το κτηματολόγιο θα ξαναεισπράξει αυτά που φαγώθηκαν την προηγούμενη φορά (είπες τίποτα Λαλιώτη;) το περιβάλλον το παίρνουν παρτούζα μικροβιοτέχνες μεγαλοβιομήχανοι και ο κάθε απαίδευτος καριόλης που κοιτάει μόνο το συμφέρον του, λίμνες εξαφανίζονται, ποτάμια αργοπεθαίνουν, θάλασσες σκουπιδότοποι, ατμόσφαιρα θαλάμου αερίων, μεταλλαγμένα τρόφιμα….
Κι ο Λαός; Σαν μεταλλαγμένο ανθρωποειδές παρακολουθεί όντας σε μια διαρκή έκπληξη!
να σας πάρει ο διάολος αληταράδες

Γιάννης Αγιάννης