Καλημέρα με ένα ΑΝΕΚΔΟΤΟ...(γιατρέ μου)

Ο παππούς, που νοσηλεύεται με βαρύ εγκεφαλικό στο νοσοκομείο, πεθαίνει και οι υπεύθυνοι ειδοποιούν τους δικούς του που ζούν στη Χαλκιδική. Αυτοί ειδοποιούν το γραφείο τελετών, το οποίο στέλνει κλειστό φορτηγάκι να μεταφέρει τον αποβιώσαντα στο σπίτι του. Είναι νύχτα, ο οδηγός είναι νυσταγμένος, έχει πιεί και κάτι τσίπουρα, γίνονται και έργα στο δρόμο, οπότε σε μια καλή λακούβα και έναν αδέξιο χειρισμό, η πίσω πόρτα του αυτοκινήτου ανοίγει και ο παππούς βρίσκεται στο δρόμο. Σε λίγο περνάει άλλο αυτοκίνητο χτυπάει το πεσμένο σώμα, ο οδηγός κατεβαίνει πανικόβλητος βλέπει τον νεκρό «ρε το μαλάκα νυχτιάτικα στη μέση του δρόμου…» κοιτάζει τριγύρω να σιγουρευτεί ότι δεν υπάρχει ψυχή, και σέρνει το πτώμα στην άκρη του δρόμου και το αφήνει να κυλήσει στην πλαγιά. Μπαίνει στο αυτοκίνητο και φεύγει, ενώ το πτώμα κατρακυλάει ανάμεσα σε δέντρα και θάμνους. Κυνηγός έχει στήσει καρτέρι για αγριογούρουνα, ακούει το θόρυβο από κλαδια και χόρτα που έσπαζαν «οπα, έρχεται επιτέλους» και μόλις διακρίνει και το θηρίο να έρχεται προς το μέρος του, του ρίχνει δυο μπαταριές. Όλο χαρά σκύβει πάνω του και… μένει άφωνος «πωπω ρε πούστη μου την πούτσισα…» μετά «σώπα ρε που θα πάω φυλακή γιατί εσύ ήθελες νυχτερινές βόλτες στο δάσος» τραβάει το πτώμα στην άκρη της πλαγιάς και το πετάει στη θάλασσα «οι μαλακίες πληρώνονται φίλε» και φεύγει.
Ψαροντουφεκάς ακούει τον παφλασμό, γυρίζει προς το μέρος του και μόλις προλαβαίνει να εξαπολύσει το καμάκι του στον σκοτεινό όγκο που τον πλησίαζε «τι ροφάκλα είναι αυτή» πρόλαβε να σκεφτεί πριν δεί τι είχε χτυπήσει.
Αυτός δεν ήταν σαν τους προηγούμενους, τράβηξε το θύμα του στην ακτή, το φόρτωσε στο τζιπ του κι έτρεξε όσο γρηγορότερα μπορούσε στο νοσοκομείο και περίμενε με αγωνία έξω από το χειρουργείο, ώσπου βγήκε ένας γιατρός και του είπε πως «Λυπάμαι, δέκα λεπτά νωρίτερα αν τον φέρνατε, θα τον σώζαμε»