Κατηγορούνται για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ... όποιος θέλει ας τους αθωώσει... Μέρος 2ο

Αυτοί που φροντίζουν να παρακολουθούν με διάφορα συστήματα τους δρόμους, τις πορείες, τις επικοινωνίες, και δεν φρόντισαν να οχυρώσουν ηλεκτρονικά τα σύνορα της χώρας, στεριανά και θαλάσσια.

Αυτοί που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους αποτρέπουν τους νέους ανθρώπους από το να κάνουν οικογένεια, (για ξεκίνα με δύο μισθούς των 700 ευρώ να κάνεις και να μεγαλώσεις παιδιά) με αποτέλεσμα η χώρα να γερνάει επικίνδυνα.

Αυτοί που μετονόμασαν το υπουργείο εργασίας σε υπουργείο απασχόλησης και τους εργαζόμενους σε απασχολήσιμους, που ανέχτηκαν, επέτρεψαν και στη συνέχεια καθιέρωσαν την ανασφάλιστη εργασία, την μερική απασχόληση, το κόλπο των συμβασιούχων, τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, τη μετατροπή των εργαζομένων σε δούλους.

Αυτοί που ξευτέλισαν τη χώρα στην υπόθεση Οτσαλάν, στην υπόθεση των Ιμίων, (δεν λέμε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας ή η θάλασσα να τελειώνουμε;), στις ευχαριστίες στους Αμερικάνους, και που σαν απάντηση επικαλούνται πάντα το μεγάλο τους ατού: την ΟΝΕ.

Αυτοί που με την πολιτική τους άνοιξαν την πόρτα στην Τουρκία να τουρκοποιεί τους Πομάκους της Θράκης και το προξενείο της Κομοτηνής να λειτουργεί σαν κράτος μέσα στο ίδιο μας το κράτος (διαβάστε και την εφημερίδα «Αντιφωνητής», όχι μόνο τις Αθηναϊκές που ξέρουν να γλείφουν για να τα παίρνουν ή να εκβιάζουν για τον ίδιο λόγο.) Αυτοί που έχουν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με μικρότερο προϋπολογισμό από το προξενείο Κομοτηνής και κανένας τους δεν ντρέπεται.

Αυτοί που κοντόφθαλμα ασχολούνται μόνο με το σήμερα και δεν φρόντισαν σε ανύποπτο χρόνο να στήσουν από ένα φάρο σε κάθε «ύποπτη» βραχονησίδα και να τον κατοχυρώσουν στους παγκόσμιους φαροδείκτες.

Αυτοί που πάντα κοροϊδεύουν τον Λαό με οικονομικά «τούνελ» «κρίσιμες περιόδους» «δύσκολες ατραπούς» «διεθνείς συγκυρίες» και που από το ’74 και μετά ζητάνε συνεχώς θυσίες. Ή ανίκανοι είναι, ή ψεύτες και απατεώνες.