Γενικώς...

Aναφερόμενος στην ανωνυμία των bloggers, ο υπ. Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου είπε: «Θα δίνεται η δυνατότητα στις διωκτικές αρχές να εντοπίζουν όσους επιχειρούν να προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών, να εκβιάζουν, να απειλούν, να συκοφαντούν δίχως τιμωρία» Μάλιστα… Για όσους προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών (όπως κεκτημένο επίπεδο διαβίωσης), εκβιάζουν (με ψευτοδιλήμματα και ψευτοαδιέξοδα), απειλούν (με πτωχεύσεις και αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων) συκοφαντούν (τεμπέληδες-ομοτράπεζοι-αντιπαραγωγικοί), διωκτικές αρχές δεν υπάρχουν.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού. Αυτοί που την σκότωσαν, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, συνένοχοι συνεργάτες και σιωπηλοί μάρτυρες, απλά περιφέρουν το ζόμπι της στα κανάλια θέλοντας να πείσουν και να πεισθούν ότι είναι ζωντανή. Ένα ζόμπι τρισάθλιο και φτιασιδωμένο σαν κάτι γριές που πασχίζουν να φανούν κοριτσόπουλα. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ τους βλέπεις όλους αυτούς στις τηλεοράσεις περισσότερο παρά στη βουλή. Εκεί πασχίζουν να δείξουν ότι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τάχα ασχολούμενοι με τη λύση τους, σαν τα μικρά παιδιά που όταν μένουν μόνα πλάθουν με τη φαντασία τους πρόσωπα και καταστάσεις. Κι αν οι φαντασιώσεις στην παιδική ηλικία είναι συχνά λίκνο δημιουργίας, στους ενήλικες και δη πολιτικούς είναι επικίνδυνες.
Στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης (και των συνοδοιπόρων της) για πετυχημένη πορεία προς την έξοδο από την κρίση, δεν θα απαντήσω εγώ. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός πολύ μεγάλου*. «Εκείνο το μικρό δεντροπερίβολο θα ‘ναι τον ερχόμενο χρόνο ένα κομμάτι κάποιου μεγάλου τσιφλικιού, γιατί το χρέος θα ‘χει πνίξει τον σημερινό ιδιοκτήτη. Τούτο ‘δω το αμπέλι θα γίνει κτήμα της τράπεζας. […] και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία. Και μες στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στη ψυχή του πεινασμένου λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο.»
*Τζον Στάινμπεκ «Τα σταφύλια της οργής» 1939

Europa League και ΠΑΟΚ

Έγινε η κλήρωση των ομίλων στο Europa League και ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με Τότεναμ, Ρούμπιν Καζάν και Σάμροκ Ρόβερς, και όπως είναι φυσικό άρχισαν τα σχόλια και οι προβλέψεις από ειδικούς και μη (αν υπάρχουν μη ειδικοί όσον αφορά το ποδόσφαιρο). Εγώ ανήκω στους μη ειδικούς και σαν τέτοιος θα πω τη γνώμη μου για τον όμιλο. Ποιά Τότεναμ, ποιά Ρούμπιν και ποιά Ρόβερς τώρα; Ποιά να με ανησυχήσει και ποιά να φοβηθώ; Να μας κληρώνανε με τίποτα Εορδαϊκούς Γιάννενα Άγ. Νικόλαους Πανσερραϊκούς και άλλους τέτοιους, να ανησυχήσω, να ιδρώσω να με ζώσουν τα φίδια. Να μου πέσει εκείνη η σιχαμένη μικρή Ολλανδέζα η Αϊντχόφεν, να πω «ώπα μεγάλε σκούρα τα πράγματα» αλλά μ’ αυτούς που ήρθαν στο δρόμο μου είμαι ήσυχος. Με τις μεγάλες ομάδες ο ΠΑΟΚ γίνεται ισότιμος αντίπαλος κι αν δεν τους αποκλείσει όπως κάτι Άρσεναλ και Φενέρ Μπαχτσέ, θα τους κάνει ν’ ακούνε ΠΑΟΚ και να ανάβουν λαμπάδα στον Άγιο της ημέρας όπως κάτι Ολλανδοί και Ρώσοι πέρσι. Δεν ανησυχώ λοιπόν, είμαι σίγουρος όχι για την πρόκριση, αλλά για το ότι η ομάδα θα παίξει καλά και θα μας κάνει περήφανους. Όχι όλους βέβαια, γιατί υπάρχει και η μερίδα εκείνη που και στα καλά ακόμα, βρίσκει λόγο να γκρινιάξει. Εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι στην (κατά την ΟΥΕΦΑ) πέμπτη σκληρότερη έδρα της Ευρώπης θα έρθουν κατά πως λένε 3000 Εγγλέζοι. Αυτοί με τις μπύρες τους και οι αντίστοιχοι δικοί μας με τις (Τούμπα Λίμπρε) ρετσίνες τους μπορούν να δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό μίγμα και δεν είμαστε τώρα για τέτοια, πολύ περισσότερο που 2000 δικοί μας θα πάνε αργότερα στο Λονδίνο. Και για τα Ιρλανδάκια ανησυχώ γιατί είναι αδελφοποιημένα με τους «βάζελους» φοράνε πράσινα κι έχουν για σήμα το τριφύλλι. Τέλος πάντων αγωνιστικά δεν φοβάμαι τον ΠΑΟΚ, κάποιους ΠΑΟΚτσήδες φοβάμαι.

"Χαμένη Άνοιξη"

από την "Χαμένη Άνοιξη" του Στρατή Τσίρκα

"Θέλουν τη Ελλάδα πόρνη να τους ανοίγει τα σκέλια στην ποδιά της Ακρόπολης να προμηθεύει μισοτιμής το ρίγος της αμαρτίας στις μαραγκιασμένες από τον πουριτανισμό ψυχές τους. Μας θέλουν γκαρσόνια ταβερνιάρηδες μαστροπούς βαρκάρηδες επιβήτορες καμπαρετζήδες

μπουζουξήδες χασισέμπορους, αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ, και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’ αρμέγουν τον τόπο το κρασί το λάδι τα πορτοκάλια τις ντομάτες τα ροδάκινα το βαμπάκι τα μάρμαρα το βωξίτη το λιγνίτη τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου. Κοίτα που καταντήσαμε, κάθε πολιτικός και κόκκινο φαναράκι στην πόρτα του και τ' όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι. Λουιζ Κλάρα Ρόζα Ντολόρες.
Η «Χαμένη Άνοιξη»δημοσιεύτηκε το 1976.

Χαλάλ και Χαράμ

Διάβασα στο «Ε» της Ελευθεροτυπίας σχετικά με τις δύο αυτές λέξεις και είπα να το εκμεταλλευτώ. Πρόκειται για δύο ορισμούς της Μουσουλμανικής θρησκείας που χαρακτηρίζουν αυτά που απαγορεύονται (χαράμ) κι εκείνα που επιτρέπονται (χαλάλ). Τις χρησιμοποιούμε εξελληνισμένες σαν «χαράμι» (το άδικο, το μη επιτρεπόμενο), «χαραμτζής» ο αδικών, ο αυθαιρετών ενάντια στους κανόνες, και «χαλάλι» όπως «χαλάλι σου όσα έκανα για σένα» (με δικαίωσες) ή «άντε βρε, χαλάλι» (σου επιτρέπω να το κάνεις). Σκέφτηκα πόσα χαράμια έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση και βρήκα πάρα πολλά, αλλά δεν βρήκα ούτε ένα που να αξίζει ένα χαλάλι. Χαράμια οι ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις, χαράμια οι χειρισμοί περί το χρέος, χαράμια το μνημόνιο το μεσοπρόθεσμο και το ενδιάμεσο, χαράμια οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι ελαστικές συνθήκες εργασίας (η εργασία που έγινε "απασχόληση") χαράμια οι εξοντωτικές φορολογίες των μικρομεσαίων, οι αυξήσεις των ορίων ηλικίας, η ακρίβεια, η ανεργία, χαράμι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, χαράμια οι μυστικές συμφωνίες, η υποβάθμιση της βουλής, η ανισοκρατία μεταξύ ευγενών και πλέμπας, χαράμια οι κοινωνικές ανατροπές, η κατεδάφιση δικαιωμάτων. Μακρύς ατέλειωτος κατάλογος που συνεχίζεται. Κατάλογος από χαράμια και μόνο.