Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Μήπως είναι που γερνάω;

29 Νοεμβρίου και ο τύπος στόλισε το μπαλκόνι του με φώτα στολίδια και γιρλάντες.
Ένα μήνα πριν τις «γιορτές», είναι τόσο ευτυχής που δεν μπορεί να κρατηθεί. Πάνε καλά τα πράγματα γι αυτόν (μακάρι) τόσο, ίσως όσο άσχημα πάνε για τους άλλους, τους πολλούς. Λένε ότι οι νέοι είναι ασυμβίβαστοι, εγώ όμως διαπιστώνω ότι όσο περνούν τα χρόνια πάνω μου, τόσο πιο ασυμβίβαστος γίνομαι. Πάει καιρός πολύς που δεν «βγαίνω» επειδή είναι Παρασκευή ή Σάββατο, δεν «το ρίχνω έξω» επειδή είναι Τσικνοπέμπτη ή Χριστούγεννα. Αρνούμαι να αφήσω εικονικά την καθημερινότητά μου στην άκρη μόνο και μόνο επειδή είναι γιορτή. Για να γιορτάσω πρέπει η γιορτή να ξεκινάει από μέσα μου και όχι επειδή το λέει το ημερολόγιο ή η παράδοση. Σκέφτομαι κι όλους αυτούς που στερούνται τα χρειώδη και βλέπουν τα μπαλκόνια να καίνε τζάμπα ρεύμα, κι έχω πέντε χρόνια που δεν στολίζω το δικό μου.
Κι όταν βλέπω το πρωί που βγάζω το σκυλί μου βόλτα, 3-4 άστεγους να κοιμούνται στα παγκάκια, ντρέπομαι που ο σκύλος έχει σπίτι, φαΐ και κάποιον να τον φροντίζει.
Άραγε είμαι όντως ασυμβίβαστος ή μήπως είναι που γερνάω και παραξενεύω; Χμμ…

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Υπάρχουν και Δημοσιογράφοι

Επειδή όλο γκρινιάζω για τους πολιτικούς και δημοσιογράφους που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, διαβάστε παρακάτω ένα κείμενο κάποιου δημοσιογράφου που τόλμησε
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/11/blog-post_5196.html

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Αδιάφορο…

Αλλά δεν ξέρω πως μου ‘ρθε να το αναρτήσω
Τον τελευταίο αιώνα ο πληθυσμός των τίγρεων έπεσε από τις 100.000 στις 3.200 από «ανθρώπινες» δραστηριότητες.
2.200 λεοπαρδάλεις το χρόνο σκοτώνονται στην Αφρική για έπαθλα.
Και τα δύο παραπάνω ζώα είναι μονήρη και το κυνήγι τους σχετικά ευκολότερο

Το ζεύγος της φωτογραφίας ζεί σε αγέλες και ως εκ τούτου δεν κινδυνεύει με αφανισμό από τους "μάγκες"



















Βολέματα

Τον Τριανταφυλλόπουλο δεν τον πάω, έχει φανεί στο παρελθόν ο ρόλος που παίζει, και πιστεύω ότι είναι «τάχα».
Όμως αυτό δεν αναιρεί την αλήθεια κάποιων από τα ρεπορτάζ με τα οποία καταπιάνεται στις εκπομπές του. Όπως εχθές για παράδειγμα, που ασχολήθηκε με το βόλεμα συγγενών στα πολιτικά γραφεία βουλευτών και τις αμοιβές τους. Φάνηκε για μια ακόμα φορά ότι οι πολιτικοί δεν είναι κανονικοί άνθρωποι αλλά μια ανθρωποειδής ράτσα που στερείται κάποιων ανθρώπινων συναισθημάτων όπως, φιλοτιμία, υπερηφάνεια, ντροπή. Αδιαφορούν για τον υπόλοιπο κόσμο και τα προβλήματά του, ψηφίζουν αισχρούς νόμους που τους επιτρέπουν να μονιμοποιούν στο Δημόσιο τους συνεργάτες τους οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι συγγενείς τους συχνά δε α’ βαθμού. Η αλητεία τους συνεχίζεται με προσλήψεις στη Βουλή που οι συνθήκες εργασίας είναι άριστες και οι αμοιβές οι καλύτερες στο Δημόσιο. Παρουσιάζουν τις γυναίκες τους σαν σκληρά εργαζόμενες στο πολιτικό τους γραφείο 7 μέρες τη βδομάδα, από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα και ως εκ τούτου αδικούμενες από τις 90 ώρες υπερωρίας που – μέσα στα πλαίσια λιτότητας – έγιναν 45 αλλά όπως φάνηκε χθές, αναπροσαρμόστηκαν εκ νέου στις 60. Ένας εκ των παρισταμένων, ο βουλευτής Σταμάτης, στην προσπάθειά του να τον συμπονέσουμε είπε το καταπληκτικό «εγώ κύριοι είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω κάθε βδομάδα στην Πάτρα και κινδυνεύω, ξέρετε ότι ο δρόμος Αθήνας Πάτρας είναι ο πιο επικίνδυνος της Ευρώπης;»
Εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι την ευθύνη φέρουν όσοι Πατρινοί τον εξέλεξαν βουλευτή υποχρεώνοντάς τον έτσι να υπόκειται σε τέτοια επικίνδυνη δραστηριότητα 4 φορές το μήνα.
Ας μην το ξανακάνουν.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Κάτι διαφορετικό σήμερα (φωτο)

Η επιβίβαση σε ελικόπτερο με τον κινητήρα σε λειτουργία, συχνά δημιουργεί εκπλήξεις.
Άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε δυσάρεστες...

>

>

>

>

>

>

>

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Δεν μου λες Μαρινάκη…


Λύσε μου μια απορία.

Δεν έχει να κάνει με διαιτησίες ή με την άνεση που κάποιοι δικοί σου πέφτουν με τα δυο πόδια πάνω στους αντιπάλους, χωρίς να φοβούνται για τυχόν συνέπειες… κάτι θα ξέρουν, δεν θα σου φάω το χρόνο με κάτι τέτοια. Σαν πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας (τρομάρα μας) αλλά και μιας μεγάλης ΠΑΕ, έκανες πρόσφατα μια δήλωση για «εγκλήματα κατά της Ελλάδας».
Η απορία μου είναι αν άραγε περιλαμβάνεις στα "εγκλήματα" αυτά και τα «Βούλγαροι» και «πουτάνα λεσβία Μακεδονία» που ακούγονται κατά κόρο κάθε φορά που η ομάδα σου αντιμετωπίζει προβλήματα παίζοντας με ομάδα της Θεσσαλονίκης, και που για να γίνονται πιο κατανοητά ενισχύονται από τα μεγάφωνα του σταδίου με το περήφανο όνομα «Γ. Καραϊσκάκης».
Προσωπικά δεν το νομίζω, εσύ τώρα, κοτζάμ πλούσιος, καλοθρεμμένος και καλοαναθρεμμένος να δίνεις σημασία σε τέτοια μικροπράγματα. Εδώ δεν δίνουν σημασία όχι οι διαιτητές (αν και υποχρεούνται από τους κανονισμούς), αλλά υπουργοί και βουλευτές που παρίστανται στα επίσημα αποδεχόμενοι έστω έμμεσα τους χαρακτηρισμούς.

Γειά σας λεβέντες Ιρλανδοί

Τα σέβη μου



Εσείς που όταν οι Έλληνες έχτιζαν Παρθενώνες ζούσατε σε σπηλιές, εσείς που πήρατε έτοιμες τις αρχές της Δημοκρατίας και τις ενστερνισθήκατε, έχετε σήμερα την απόλυτη υποστήριξή μου. Ρίξατε την κυβέρνηση που σας έφερε σε οικονομικό χάλι και οδεύετε προς εκλογές με βασικό κριτήριο την οικονομική κρίση και όσα αυτή συνεπάγεται. Όποιος ζητήσει την ψήφο σας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του για το τι πρόκειται να κάνει με μισθούς συντάξεις φορολογία συνθήκες εργασίας. Όχι σαν εδώ που οι αντίστοιχοι υπεύθυνοι άλλοι έφυγαν στα μουλωχτά κι άλλοι τάχα αμέτοχοι εμφανίστηκαν σαν σωτήρες.
Μπράβο σας Ιρλανδοί πατριώτες !

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Χρέος

του Στάθη από την χθσινή "Ελευθεροτυπία"

Άστεγος και νοικοκύρης...


Θεσσαλονίκη, νέο παραλιακό πάρκο.
Τον έχω δεί να σκουπίζει και να φροντίζει γενικά το χώρο.




Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ιρλανδία και Ελλάδα

Βλέπω στην τηλεόραση ανταποκρίσεις από την Ιρλανδία, αποσπάσματα από τηλεοπτικές εκπομπές και συζητήσεις στο κοινοβούλιο, και αισθάνομαι ντροπή, θλίψη, απογοήτευση και θυμό.
Οι δημοσιογράφοι τα λένε «χύμα» στους κυβερνητικούς, στο κοινοβούλιο δεν αναλώνονται σε γελοιότητες του τύπου ποιος φταίει περισσότερο, και το χειρότερο η Ελλάδα αναφέρεται σαν παράδειγμα για το τι τους περιμένει. Κι εδώ στη χώρα μας συνεχίζουμε να υπομένουμε την υποβάθμιση της ζωής μας χωρίς να «ανοίγει μύτη». Οι συνυπεύθυνες πουλημένες ηγεσίες των συνδικάτων αρκούνται να προκηρύσσουν κάτι απεργίες του κώλου για τα μάτια, ενώ το αλισβερίσι τους με την κυβέρνηση είναι στην ημερησία διάταξη, και η ντόπια τηλεόραση Γκαιμπελίζει ασύστολα.
Ελπίζω ότι ο πατριωτισμός, το μαχητικό πνεύμα και η περηφάνεια του Ιρλανδικού λαού, θα μας κάνει να ντραπούμε από τις συγκρίσεις, και ακόμα κι αν βάλει φωτιά στην Ευρώπη, τόσο το καλύτερο.

Ο (προπαγανδιστικός) αγώνας τώρα δικαιώνεται

Βγαίνει ο κάθε αληταράς υπουργός, Γ.Γ. ή καρεκλοκένταυρος γενικά, και πετάει ένα «οι μισθοί στις ΔΕΚΟ είναι 100% υψηλότεροι του ιδιωτικού τομέα» (με τα κατάλληλα λογιστικά φακιρικά μπορεί να φαίνεται κάτι τέτοιο) και στήνει στον τοίχο δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σ’ αυτές, οι οποίοι έκαναν το έγκλημα να εισβάλουν στις ΔΕΚΟ, να πιάσουν από ένα γραφείο και να πούν «εγώ θέλω τόσα το μήνα». Ακούει κάτι τέτοιο ο κάθε βλάξ, σαν έναν που είδα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ, και λέει «να τους απολύσουν, ούτε σύνταξη να πάρουν».
Και λέω βλαξ γιατί ο πανηλίθιος στοχεύει τον διπλανό του σαν υπεύθυνο για το χάλι του.
Οι τηλεοπτικοί αβανταδόροι σαν τον γλοιώδη Κώνστα του «ALTER» διασπείρουν την κυβερνητική προπαγάνδα και ο εναπομείνας κοινωνικός ιστός καταρρακώνεται.
Για τους διορισμένους κατά καιρούς διοικητές καμία μομφή, κανένας καταλογισμός καμία συνέπεια.
Τόσα χρόνια που ήμουν στην μακαρίτισσα ΟΑ πέρασαν πρόεδροι και Γ.Δ/ντές που ο καθένας τους έπρεπε να είναι στη φυλακή για το χάλι που άφηνε, κι όχι σαν μερικούς που ανταμείφθηκαν με ευρωβουλευτηλίκια.
Από τον Μάνο βέβαια δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από το «πρέπει να απολυθούν 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι» (τον εγκέφαλό του πρέπει να τον συντηρήσουν μέχρι να μπορέσει η επιστήμη να αιτιολογήσει το μίσος του προς τους μισθωτούς γενικά και του δημοσίου ιδιαίτερα).
Και το χειρότερο; Ανέβηκε ο ΦΠΑ στα μαθήματα πιάνου!
Ξεσκίστε μας κι άλλο, το γουστάρουμε, το δείξαμε και στις εκλογές.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Το 4ο Ράιχ είναι εδώ.

Η ανώτερη φυλή παίρνει τη ρεβάνς από κάτι σκουρόχρωμες γεμάτες ελαττώματα, αλλά και από μια χλωμούτσικη με κόκκινα μάγουλα και μύτες.
Όλοι αυτοί που νόμισαν ότι μπορούσαν να γίνουν ίσοι κι όμοιοι με την άρχουσα φυλή, ήρθε η ώρα να υποστούν τις συνέπειες της αυθάδειάς τους.
Όλες αυτές οι παρακατιανές ράτσες θα τιμωρηθούν που αποπειράθηκαν να κάψουν πάλι το Ράιχσταγκ.
Κατοχή και πάλι, πιο πολιτισμένη αλλά και πιο αδυσώπητη.
Στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, "η εργασία απελευθερώνει" καταλήστευση των πόρων, "η Γερμανία υπεράνω όλων".
Και φυσικά μαζί της και οι απαραίτητοι γερμανοτσολιάδες, οι αρνητές της πατρίδας, αυτοί που φορώντας κουκούλα στην πρώτη κατοχή έδειχναν με το δάχτυλο τους ενόχους. Μόνο που τώρα δεν φορούν κουκούλα, φορούν προσωπείο. Το προσωπείο του αγωνιζόμενου να αποτρέψει την ομαδική εκτέλεση «συγχώρα τους καμαράτ, θα είναι ήσυχοι και υπάκουοι στο εξής»

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

HONDOS CENTER coffee shop

Τετάρτη πρωί 09.45 είχα μια δουλειά εκεί κοντά και πήγα στο «καφέ» του «Hondos» στην «Απολλώνεια Πολιτεία» απέναντι από το ΙΚΕΑ. Έχει μια τεράστια καφετερία με θέα τη θάλασσα και μου είχαν πει ότι επιτρέπεται και το κάπνισμα. Πριν παραγγείλω ρώτησα την ταμία του self service αν όντως επιτρέπεται το κάπνισμα. Βεβαίως, μου απάντησε, στο δεξιό τμήμα που είναι χωρισμένο με τζαμαρία. Πήρα τον καφέ μου και κάθησα σ’ ένα τραπεζάκι στο οποίο υπήρχε και σταχτοδοχείο. Υπήρχαν ακόμα δυο κύριοι και 3-4 υπάλληλοι από τα καταστήματα που έκαναν διάλλειμμα. Την ώρα που κάπνιζα έρχεται μία κοπέλα και μου λέει συνωμοτικά «μπορείτε να το σβήσετε για δυο τρία λεπτά γιατί έρχεται η δημοτική αστυνομία;» Το ‘σβησα και σε λίγο ήρθε και μου είπε «μπορείτε να καπνίσετε». Την ρώτησα αν τελικά επιτρέπεται ή απαγορεύεται. Επιτρέπεται, μου λέει, αλλά να… μερικές φορές… Άναψα άλλο τσιγάρο και αμέσως έρχεται μια άλλη μ’ ένα πιατάκι και μου ζητάει να πάρει το σταχτοδοχείο και να χρησιμοποιώ το πιατάκι. Πήρα ανάποδες. Ούτε το σταχτοδοχείο θα πάρετε, ούτε θα ξανασβήσω τσιγάρο γιατί αν έρθει η αστυνομία εσείς θα πείτε ότι εγώ κάπνιζα αυθαίρετα, εγώ όμως θα πω ότι εσείς μου το επιτρέψατε και μάρτυρας το τασάκι.
Μου χάλασαν την ιστορία, είμαι που είμαι αρπαγμένος, παράτησα και τον καφέ κι έφυγα. Όλοι βαλτοί είναι;

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Τι είναι το Ε.Η.Σ.;;

Εθνικό Ηλεκτρικό Σύστημα.
Τι είναι;
Αν δεν ξέρετε, περιμένετε τον επόμενο λογαριασμό της ΔΕΗ και θα το μάθετε...

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Ερμηνείες κατά πως βολεύει…

(ισχύει και για μένα)
53,3% ήταν η συνολική αποχή στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών κι εγώ θα πάρω σαν παράδειγμα την πόλη μου στην οποία η αποχή ήταν 46%.
Σε 247.000 εγγεγραμμένους (τα νούμερα στρογγυλεύτηκαν) ψήφισαν για δήμαρχο 113.000 από τους οποίους αν αφαιρέσουμε τα 4.700 άκυρα και τα 4.900 λευκά, έχουμε 103.000 έγκυρες ψήφους, δηλαδή ψήφους με προτίμηση. Ο νικητής προτιμήθηκε από 52.000 ψηφοφόρους δηλαδή γύρω στο 21%, και κάτι ανάλογο έγινε και για την περιφέρεια.
Κανένας από τους εκλεγμένους δεν πήρε την προτίμηση της πραγματικής πλειοψηφίας και ως εκ τούτου κανείς πανηγυρισμός δεν έχει λογική βάση. Όμως ο καθένας μεταφράζει το αποτέλεσμα κατά πως τον βολεύει και σκοπίμως υποτιμά το φτύσιμο από την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτό κάνει και η κυβέρνηση που προεξοφλεί την λαϊκή συναίνεση για όσα πρόκειται να κάνει σε βάρος όλων και σε τελική ανάλυση σε βάρος της χώρας.
Αυτοί που απείχαν των εκλογών και όσοι έριξαν λευκό ή άκυρο, δεν ήταν οι σιωπηλά διαμαρτυρόμενοι, ήταν οι αγανακτισμένοι, καταπιεσμένοι και καταληστευμένοι που βρήκαν τη δύναμη να φωνάξουν.
Άκουσε κανείς;

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Μομφή!

«Μέμφομαι τους πολίτες που δεν πήγαν να ψηφίσουν»
Αυτό βρήκε να δηλώσει ο εξοχότατος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Τ’ ακούτε παλιόπαιδα;
Εγώ προβληματίστηκα. Δεν έκανε ο αξιότιμος κ. Πρόεδρος τον κόπο να αναρωτηθεί «γιατί άραγε;» Θα μπορούσε και θα έπρεπε να το κάνει, μιας και δεν έχει τίποτα σοβαρό να τον απασχολεί. Να αναρωτηθεί δηλαδή γιατί ο ελληνικός λαός γύρισε την πλάτη στο σύστημα.
Η μομφή είναι βαρειά κουβέντα και θα ‘πρεπε να σκεφτεί περισσότερο πριν την εκστομίσει…

Ένα λάκκο ανοιχτό στην Τούμπα…

Χθες είδα για μεγάλα διαστήματα έναν ολοκληρωτικό ΠΑΟΚ,
αλλά
Αυτή η ιστορία με τα κοράκια δεν μπορεί να συνεχίζεται έτσι. Χθες ο Κάκος έδειξε τις προθέσεις του πριν χάσει τελείως τον έλεγχο. Η φάση του Τζιμπουρ με τις τάπες στο καλάμι του Γκαρσία ήταν κόκκινη και ο κόρακας έδωσε κίτρινη αλλά και στον Γκαρσία που διαμαρτυρήθηκε έντονα στον αντίπαλό του. Με χαρακτηριστική ευκολία έδειξε την βούλα στην ανατροπή του Τζιμπούρ, ενώ με την ίδια ευκολία έδειξε «παιζετε» στην καραμπινάτη ανατροπή του Βιερίνια. Νωρίτερα απέβαλε χωρίς λόγο τον Μανωλά, άνοιξε κουβέντα επί τετράλεπτο με τον πάγκο της ΑΕΚ με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί συνωστισμός και ένταση για το πρωτοφανές (!) γεγονός μπουκαλιών που έπεσαν γύρω από τον πάγκο των φιλοξενουμένων, απέβαλε τον Δέλλα που επέστρεψε ένα μπουκάλι στην κερκίδα, κιτρίνισε τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα της ΑΕΚ για διαμαρτυρία και πάνω στην αναμπουμπούλα μπήκαν και δυο μαλάκες στο ταρτάν. Στα τελευταία 4 λεπτά από τα 6 των καθυστερήσεων έδωσε και δύο φάουλ (το ένα ανύπαρκτο) σε επικίνδυνο σημείο έξω από την περιοχή του ΠΑΟΚ.
Αν γινόταν καμιά στραβή ακόμα εκεί θα ήμασταν.
Λέω λοιπόν ότι πρέπει - βγαίνοντας από τη φυσούνα δεξιά – να ανοιχτεί ένας λάκκκος 2χ1 με 1μ. βάθος και στη μια του άκρη να υπάρχει μαρμάρινη πλάκα χωρίς όνομα αλλά ο μάστορας να είναι εκεί με το σφυρί και το σκαρπέλο στο χέρι. Η παρουσία ιερέα θα ενισχύει τον συμβολισμό. Νομίζω ότι η ιστορία παρατράβηξε.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Που οδηγείτε τη χώρα προδότες;

Βγαίνει η Κατσέλη και ανακοινώνει ότι η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, σαν μέσο ενίσχυσης των προσλήψεων. Δεν τη νοιάζει βέβαια ότι κάτι τέτοιο θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων, εκτός αν το σχέδιο προβλέπει στην συνέχεια κι άλλες μειώσεις και περικοπές συντάξεων επειδή τα Ταμεία «δεν βγαίνουν».
Ήδη το ΙΚΑ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή του προς τον ΟΑΕΔ με ότι αυτό συνεπάγεται για τα επιδόματα ανεργίας. Οργανώνεται από εγκληματίες πολιτικούς ένας ασφαλιστικός Καιάδας στον οποίο θα πεταχτούν οι ήδη συνταξιούχοι και στη συνέχεια όσοι θα έρχεται η ώρα να συνταξιοδοτηθούν.
Ένα άλλο αστέρι, ο «απουσιολόγος» Πεταλωτής, με στόμφο δήλωσε ότι «η συζήτηση για απολύσεις στις ΔΕΚΟ, αφ’ ης στιγμής δεν είναι υπό συζήτηση στην κυβέρνηση, είναι επιζήμια». Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι ο Πεταλωτής παίζει κρυφτό. Ο ίδιος κωμικός είπε μεταφέροντας δήλωση του θιασάρχη, «η κυβέρνηση θα τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στην τρόικα για μείωση του ελλείμματος». Αυτήν την υπόσχεση θα την τηρήσει, τις άλλες που έδωσε προεκλογικά προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο του λαού, τις έχει ξεχάσει. Ο ίδιος ο θιασάρχης μιλώντας στο εξωτερικό εξέφρασε με ικανοποίηση την διαπίστωσή του ότι τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησής του έτυχαν ευρύτατης αποδοχής όπως έδειξαν οι εκλογές. Αλλά και σε συνέδριο για τα ΜΜΕ είπε «η Ελλάδα αλλάζει κι αυτό δεν μπορεί να σταματήσει». Σε τι αλλάζει ρε απατεώνα;
Κανείς τους δεν ασχολείται με την μετανάστευση ανθρώπων και επιχειρήσεων, με την αδυναμία δημιουργίας νέων οικογενειών, με την ανέχεια που σκιάζει όλο και περισσότερες οικογένειες. Ας πάει κάποιος τους να δεί ανθρώπους να προσπαθούν να εξασφαλίσουν το καθημερινό τραπέζι τους στους τεράστιους κάδους με τα ληγμένα του Καρφούρ.

Κανείς τους δεν ντρέπεται βλέποντας πόσο άλλαξε η γειτονική χώρα από έναν ηγέτη που είχε να παλέψει με θηρία και πόσο ισχυροποιεί συνεχώς τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή (θα παραστεί και στη σύνοδο της G20). Οι δικοί μας δοσίλογοι εδώ, αρκούνται σε αντιπαλότητες και σε περιοδείες ανά την Ελλάδα προωθώντας τις υποψηφιότητες των εκλεκτών τους
Κι όμως βρίσκονται ακόμα άνθρωποι που τους χειροκροτούν κι αυτούς και τους προηγούμενους

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Καθημερινό τηλεφώνημα

Κάθε μέρα, ο Πάγκαλος (ο «μαζί τα φάγαμε») με παίρνει στο τηλέφωνο – από το κινητό του – και με ενημερώνει για το έργο που επιτελεί η κυβέρνηση. Φαντάζομαι ότι το ίδιο κάνει και με πολλούς άλλους γι αυτό και ο λογαριασμός του κινητού του ξεπερνάει τα 2.500 ευρώ το μήνα. Αφού δεν του κλείνω το τηλέφωνο, και ξοδεύει δημόσιο χρήμα για μένα, πάει να πεί ότι όντως «μαζί τα τρώμε». Μόνο που πάλι εγώ πληρώνω και τα τηλεφωνήματα του κάθε Πάγκαλου…

Προς κ. Εύα Καϊλή

Στην εκπομπή του Παπαδάκη σε συζήτηση για τις αμοιβές υπαλλήλων της Βουλής αλλά και των βουλευτών, είπε: «Αν έμενα στην τηλεόραση θα έπαιρνα περισσότερα λεφτά»!
Καμιά αντίρρηση κυρία μου.
Με βάση τα προσόντα σας - τα οποία εκτίμησαν οι ψηφοφόροι σας - και αλλιώς θα μπορούσατε να βγάζετε περισσότερα λεφτά, αλλά διαλέξατε κάτι πιο τίμιο…
(και μπράβο σας δηλαδή)

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Ο λαός ενέκρινε

Πήγε ο μαλακοπαπάρας στο London School of Economics και με μεγάλη περηφάνεια όση και ανευθυνότητα είπε στην ομιλία
του προς τους φοιτητές ότι «ο ελληνικός λαός έδειξε με την ψήφο του ότι εγκρίνει τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του». Αυτή η γραμμή που ακολουθεί όλη η κυβέρνηση, το να παρουσιάζει δηλαδή τους Έλληνες σαν βόδια που γουστάρουν να σέρνουν το αλέτρι, είναι σαν να λένε στους δανειστές μας (που κάθε τόσο ζητούν νέες αφαιμάξεις) «μην ανησυχείτε, τους δούλους τους κάνουμε ότι θέλουμε».
Έχετε ακόμα μια ευκαιρία να δείξετε ποιοι είναι οι δούλοι...

Περί χρεών.

Σήμερα με το διαδίκτυο η πληροφόρηση για οτιδήποτε είναι εύκολη υπόθεση. Αν λοιπόν κάποιος ενδιαφερθεί να μάθει για το δημόσιο χρέος των κρατών, θα διαπιστώσει οτι όλος ο κόσμος χρωστάει.
Το 2009 το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 59 τρις δολάρια και το παγκόσμιο χρέος ήταν το 77% του, δηλαδή 33 τρις.
Όλες ανεξαιρέτως οι χώρες χρωστάνε.
Από την Ρωσία που το χρέος της είναι το 6% του ΑΕΠ της μέχρι την Ιαπωνία που χρωστάει το 189% υπάρχουν όλα τα κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα με χρέος ίσο με το 115% του ΑΕΠ της. Βέβαια υπάρχουν και χώρες με απίστευτο δημόσιο χρέος (Λουξεμβούργο Ιρλανδία) αλλά και οι ΗΠΑ έχουν έλλειμμα ίσο με το 70% του ΑΕΠ της παρ’ όλο που είναι κοινό μυστικό ότι τυπώνουν αβέρτα δολάρια.
Το θέμα είναι άλλο.
Αφού όλοι χρωστάνε, ποιος είναι αυτός που δανείζει;
Σε ποιόν χρωστάει όλη η υφήλιος, και που τα βρίσκει τα λεφτά;

Μήπως τελικά αυτή η ιστορία με τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι μια πατέντα προκειμένου να καταδυναστεύονται οι λαοί και οι κυβερνήσεις να παίζουν το παιγνίδι τους που είναι στημένο από σαράντα μεριές;
Λέω μήπως…

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Για τα αποτελέσματα

Έγραψα, πριν τις εκλογές, ότι η αποχή δεν είναι λύση.
Η δυσαρέσκεια που ενδεχομένως εκφράζεται με την αποχή είναι εύκολο να ερμηνευτεί από τους εκπροσώπους των κομμάτων κατά πως τους βολεύει, και ΚΥΡΙΩΣ επιδρά στο αποτέλεσμα αντίθετα από την δυσαρέσκεια που θέλουν να εκφράσουν οι απέχοντες. Οι δυσαρεστημένοι που προτίμησαν να μην ψηφίσουν καθόλου παρά να ψηφίσουν κάτι άλλο απ' ότι συνήθως, επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Και εξηγούμαι. Κανένας από τους εκλεκτούς των δύο μεγάλων κομμάτων δεν θα συγκέντρωνε το ποσοστό που συγκέντρωσε αν η δυσαρέσκεια οδηγούσε περισσότερους στην κάλπη. Άλλο είναι να πάρεις 25 ψήφους από 100 που ψήφισαν (=25%) κι άλλο αν ψήφιζαν - ας πούμε – 120 (=20,83%).
Το θέμα πάντως είναι ότι χάθηκε μια ευκαιρία και τις συνέπειες θα τις υποστούμε εμείς, οι συνήθεις…

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

«Σόι πάει το βασίλειο»…

«Αν οι ομάδες συμφερόντων που πλήξαμε με τις μεταρρυθμίσεις μας, πούνε φτάνει πιά, τότε δεν μου μένει παρά να προσφύγω σε όλο τον ελληνικό λαό»
Αυτά είπε σε συνέντευξή του στο ιταλικό περιοδικό “Panorama”
Ομάδες συμφερόντων ε;
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, τα μικρομεσαία εισοδήματα;
Τα «ρετιρέ» και οι «συντεχνίες» που έλεγε ο πατέρας έγιναν «ομάδες συμφερόντων» από τον κανακάρη...

Δοξάστε τον!

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Μπράβο κ. Παπανδρέου

Σε άκουσα να μιλάς στο Σπόρτιγκ «δεν θα επιτρέψω την υπονόμευση της προσπάθειας σωτηρίας της χώρας και αν διαπιστώσω κάτι τέτοιο θα προσφύγω στην λαϊκή ετυμηγορία»
Εγώ
λοιπόν ο συνταξιούχος, ο κύριος υπαίτιος της κρίσης που με τσάκωσες και με τιμώρησες κόβοντάς μου σύνταξη και δώρα, και ως εκ τούτου φανατικός εχθρός της «σωτηρίας», εγώ λοιπόν με την ψήφο μου θα σε αποδοκιμάσω.
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι στις εθνικές εκλογές θα αλλάξω γνώμη;
Και μια ερώτηση και για το κοινό του Σπόρτιγκ, τους χαμογελαστούς χειροκροτητές.
Προς τι καλοί μου άνθρωποι τόση χαρά; Σε τι οφείλονται τα πλατιά χαμόγελά σας; Στην βελτίωση του βιοτικού σας επιπέδου; Ή μήπως στην κατακόρυφη άνοδο των σπρεντς που κοντεύουν να φτάσουν εκεί που ήταν προ μνημονίου;

Κάποτε και...τώρα

Κάποτε ήταν ένας λαός, περήφανος, δημιουργικός, φιλόξενος, ανήσυχος και πρωτοπόρος στις τέχνες τις επιστήμες και τα γράμματα, φιλόπατρις και φιλότιμος.

Τώρα είναι ένας λαός ταπεινωμένος, που δεν παράγει τίποτα, που
κοιτάει τον ξένο στην τσέπη, που ανησυχεί μόνο για το αύριο, που πρωτοπορεί στις επιστήμες μόνο στο εξωτερικό, που οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών δεν μπαίνουν μπροστά να σταματήσουν τον κατήφορο, που η φιλοπατρία έγινε συνώνυμη του εθνικισμού και του ρατσισμού, που δεν έχει πια το φιλότιμο να φωνάξει «σταματήστε ρε αληταράδες να με ξευτελίζετε»
Πως καταντήσαμε έτσι ρε φίλε;

Να και μια χαρά!

Έγραφα ότι μόνο από τον ΠΑΟΚ ενδέχεται να πάρω μια χαρά και χθες η ομάδα το φρόντισε.
Ήταν καλός ο ΠΑΟΚ χθες, έως πολύ καλός, απέναντι σε μια ομάδα που διαπρέπει στην Ισπανία. Από τον τερματοφύλακα μέχρι τον πάγκο, η ομάδα λειτούργησε υποδειγματικά.
Σ’ ένα περιβάλλον που αναζητά μονίμως προβλήματα, πότε για τους παίκτες, πότε για τη διοίκηση, πότε για τον προπονητή, η ομάδα στο σύνολό της έδωσε απαντήσεις.
Ο Χάβος δεν είναι ούτε ο καλύτερος αλλά ούτε και ο χειρότερος προπονητής στον κόσμο. Αυτοί που κάνουν κουμάντο αποφάσισαν να μην βιαστούν στο θέμα «νέος προπονητής» και τον αφήνουν να κάνει τη δουλειά του. Αυτή τη στιγμή είναι προπονητής του ΠΑΟΚ και σαν τέτοιο πρέπει να τον στηρίζουμε κι αν όχι, τουλάχιστον να μην τον ειρωνευόμαστε.
Κανένας παίκτης δεν υστέρησε αλλά χάρηκα ιδιαίτερα τον Κρέσιτς (βρήκαμε τερματολόγο για πολλά χρόνια), την ψυχραιμία και την ετοιμότητα του Κοντρέρας, το ταλέντο και τη μαχητικότητα του Ελ Ζαρ. Μετά το τρικυμιώδες ξεκίνημα της σεζόν η ομάδα δείχνει να βρίσκει το δρόμο της.

σημ. Είναι αμαρτία σ’ ένα κατάμεστο γήπεδο να βρίσκονται 2-3 μαλάκες που – για το καλό του ΠΑΟΚ βέβαια – πετούν κροτίδες και αντικείμενα. Και είναι αμαρτία που οι τριγύρω τους δεν τους τσουβαλιάζουν. Αρκετά χιλιάρικα ακόμα θα βγούν από τα ταμεία του ΠΑΟΚ (στην καλύτερη περίπτωση) εξ αιτίας κάποιων ηλιθίων που εξακολουθούν να έρχονται στην Τούμπα. Ενδεχόμενη τιμωρία της έδρας ούτε να τη σκέφτομαι δεν θέλω...

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Περί υποψηφίων...

Το γραμματοκιβώτιό μου –φαντάζομαι και τα δικά σας - όπως και τα παρμπριζ των αυτοκινήτων γεμίζουν από φυλλάδια υποψηφίων που όλοι τους είναι:
Συνεπείς, ασυμβίβαστοι, μαχητές, οραματιστές, προοδευτικοί, τολμηροί, υπεύθυνοι, με νέες ιδέες, πάντα δίπλα στον πολίτη, μαζί μας και την επομένη των εκλογών, με αυξημένα ενδιαφέροντα για το περιβάλλον, την υγεία, τα σχολικά κτίρια, το κυκλοφοριακό, τη διαφάνεια, με παρελθόν αγώνων για τη δημοκρατία και την αυτοδιοίκηση, πρόεδροι ή μέλη οργανώσεων και συλλόγων πάσης φύσεως, με σπουδές και ανησυχίες.
Ούτε ένας (ή μία) κανονικός άνθρωπος!
Που να ανησυχεί δηλαδή πως θα βγάλει το μήνα, πως θα πληρώσει τα δάνειά του, τα φροντιστήρια των παιδιών του, το νοίκι…
Τόνοι ιλουστρασιόν χαρτί πεταμένοι εδώ κι εκεί (κι από «οικολόγους») προσάναμμα για να ανάψει και να θεριέψει η φλόγα της ματαιοδοξίας τους.
Τόσο χρήμα ξοδεμένο για να υπηρετήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση χωρίς αμοιβή(;) (οι περισσότεροι), κάτι σαν άμισθη πρακτική εξάσκηση για να εμπλουτίσουν το πολιτικό τους βιογραφικό.
Έργο χιλιοπαιγμένο...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Απειλές...

«Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπλοφάρει, η αναφορά σε πρόωρες εκλογές δεν είναι τρικ, γιατί η κατάσταση της χώρας δεν είναι μπλόφα, δεν είναι τρικ». Τηλ. Χυτήρης
«Ο Γιώργος Παπανδρέου λέει την αλήθεια, θέλει να είναι ειλικρινής απέναντι στο λαό, δεν μπλοφάρει». Γιάννης Ραγκούσης
Οι θλιβεροί.
Περιφέρονται στα κανάλια και τα ραδιόφωνα απειλώντας ότι ο αρχηγός τους δεν κάνει πλάκα και θα μας τιμωρήσει αυστηρά σε περίπτωση που δεν ψηφίσουμε τους εκλεκτούς του. Η φοβερή τιμωρία των εκλογών κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη. Ο λαός όμως τι έχει να χάσει από ενδεχόμενες εκλογές; Ο λαός είναι ο μόνιμα χαμένος από αυτό το δημοκρατικό παιγνίδι αφού ο κάθε Αγάς που εκλέγεται τον χορεύει στο ταψί επειδή έχει την εντολή του λαού. Την τελευταία φορά που ο ΓΑΠ «μπλόφαρε», τότε «με το πιστόλι πάνω στο τραπέζι» απειλώντας τους εταίρους ότι αν δεν μας συντρέξουν θα προσφύγει στο ΔΝΤ, οι συνομιλητές-συμπαίκτες του είπαν «πάρε το πιστόλι και βαλ’ το εκεί που ξέρεις» κι εκείνος το έστρεψε εναντίον της χώρας και μάλιστα τράβηξε και την σκανδάλη. Το αν και τώρα μπλοφάρει είναι δευτερεύουσας σημασίας, το σημαντικό είναι ότι πάλι πυροβολεί τη χώρα. Σπρεντς και ασφάλειες κινδύνου έχουν εκτιναχθεί, η πτώχευση υπό οποιαδήποτε μορφή και ονομασία θεωρείται δεδομένη, ο τζόγος πάνω στα κουρέλια μας κορυφώνεται, κι όλα αυτά γιατί ο λεγάμενος ΑΠΑΙΤΕΙ από εμάς επιβράβευση και χειροκρότημα για τα πεπραγμένα του. Οι ευθύνες των προηγούμενων δεν παραγράφονται με τίποτα αλλά οι επιλογές των τωρινών ενισχύουν το συμπέρασμα ότι όλα έγιναν με βάση το ίδιο σχέδιο τον τελικό στόχο του οποίου δεν μπορεί να τον περιγράψει ο μέσος πολίτης, μόνο να τον υποψιαστεί.
Ο άνθρωπος που έχει κατά κόρο τονίσει ότι δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, εμφανίζεται πανικόβλητος στη σκέψη ότι μπορεί να υποστεί μια ήττα στις περιφερειακές εκλογές.
Ο κατά συρροή ψευδόμενος και εξαπατών πρωθυπουργός δεν μπορεί να με πείσει για τίποτε πλέον.
Ας κόψει το λαιμό του κι αυτός και τα τσιράκια του.