Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Πρωινή βόλτα Μ. Πέμπτη

Όσο πάνε και λιγοστεύουν τα κόκκινα χρηστικά (ρούχο, πετσέτα, μαντήλι κλπ) που κρεμάνε οι παλιές νοικοκυρές αλλά και οι νέες που το ξέρουν από τις μάνες τους, στα μπαλκόνια κάθε τέτοια μέρα (μόνο ένα στον τέταρτο όροφο)

Μια πανέμορφη ομίχλη κάλυψε την παραλία

Την παραλία που παρά την όποια διαφωνία με την αισθητική της, λυπάμαι να βλέπω να την καταστρέφουν, όχι μόνο με μαρκαδόρους αλλά και βανδαλίζοντας την όποια διακόσμηση
Ήρθαν και οι τουρίστες, παρκάρουν το τροχόσπιτο στην παραλία, θ’ αδειάζουν φυσικά και την τουαλέτα στη θάλασσα…

Άντε και του χρόνου με την γκρίνια μου…

7 σχόλια:

tzonakos είπε...

Ωραίες εικόνες ΑΘΛΙΟΙ.
Χρόναι εχω να κάνω πρωινή βόλτα στη Σαλλόνικα. Μου εχει λείψει.
Ευχές για Καλό Πάσχα.

Unknown είπε...

Αυτή η ομίχλη ειναι η πατρίδα μας,η Θεσ/νίκη μας,τα νιάτα μας,τα σκασιαρχεία μας.
Δεν με λυπάσαι ρε φίλε μέρες πουνε και βρήσκομαι μακριά

AATON είπε...

Σου εύχομαι να περάσεις υπέροχα,
Καλό πάσχα και καλή ανασταση,
ο φίλος σου Νικόλας

Ανώνυμος είπε...

αφού έχεις χρόνο να κάνεις βόλτες μια χαρά εισαι....
χαχαχα

peslac είπε...

Καλή Ανάσταση να έχουμε!
Αυτό με τα κόκκινα που κρεμάνε στο μπαλκόνι πρώτη φορά το ακούω, ομολογώ!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Έχεις τον τρόπο σου να δημιουργείς συνειρμικές αναμνήσεις και μεταφορικά παραληρήματα στους μέτοικους και στους μετανάστες της ημεδαπής. Κουβαλώ πάντα μέσα μου την ομίχλη σταύρωση που χάνεται ξαφνικά κι απρόοπτα μόλις καλοκαθίσει στον παράλιο ουρανό ο αναστάσιμος ήλιος. Η πόλη της παιδικής μου ομίχλης.

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Καλή Ανάσταση σε ΟΛΟΥΣ σας!